هنگامی که مادر و نوزاد در تمام شبانه روز در یک اتاق و در کنار

هم مراقبت شوند روابط عاطفی آن ها قوی تر میشود همه نوزادان

چه آن هایی که با زایمان طبیعی و چه از طریق سزارین متولد شده اند

و سالم هستند باید در تمام شبانه روز در کنار مادر باشند

این هم اتاقی و همراهی مادر و نوزاد از زمان تولد شروع می شود

و وقتی مادر به اتاق خودش منتقل میشود نوزاد هم همراه او منتقل شده 

و در تخت خودش(کات)که کنار تخت مادر قرار دارد گذاشته میشود.

این اقدام که یکی از ده اقدام بیمارستان های دوستدار کودک است

سبب میشود تا مادر در کوتاه ترین زمان ممکن پس از زایمان با نوزادش

ارتباط عمیق و تنگاتنگی برقرار نماید و هر وقت نیاز داشت او را بغل کرده

و شیر دهد تا به این ترتیب تولید ترشح و برقراری جریان شیر زودتر و

بیشتر شود و علاوه بر آرامش و امکان بهتر خوابیدن مادر

(به دلیل نداشتن استرس)تغذیه مکررنوزاددرطول شب نیزامکان پذیرباشد.

چون بیشتر اوقات نوزاد در خواب است وقتی مادر و نوزاد با هم باشند

مادر در مورد زمان خواب و بیداری او آگاه تر می شود و تغذیه او را در

هوشیارترین زمان و وقتی که آماده شیر خوردن است انجام دهد

و می تواند مطمئن باشد که کسی به نوزاد او شیر خشک نمیدهد

و نوزادش از مزایای آغوز بهه مند میشود.

از طرف دیگر تغذیه نامحدودو مکرر با شیر مادر در وضعیت صحیح

در روز های اول از زخم شدن نوک پستان و احتقان پستان پیشگیری می کند

همچنین ممکن است نوزاد علایم گرسنگی را نشان دهد و اگر به او

توجه نشود به خواب رود لذا هم اتاقی و در کنار هم بودن

به مادر این امکان را می دهدکه مادر به علایم زودرس گرسنگی

نوزاد توجه کند و او را مکرر شیر بدهد.

مادر و نوزاد را پس از زایمان تنها در هنگامی می توان از هم جدا کرد

که از نظر پزشکی دلیل موجهی وجود داشته باشد